وقتی قرار می شود کسی درباره خودش حرف بزند و خودش را معرفی کند تازه می فهمد چقدر درباره خودش کم می داند برای همین زود دست به دامن تاریخ و زمان می شود و اطلاعاتی درباره سیر تاریخی خودش در اختیار مخاطب قرار می دهد شاید که از شر نداشتن آگاهی درباره خودش خلاص شود.
این همه حرف را نبافتم تا با غرور بگویم که خودم را میشناسم بلکه خواستم اعتراف کنم ما درکمان از خودمان بیشتر از درک سیر تاریخی مان که خیلی وقت ها تحلیل های غلط و آبکی دارند، بیشتر نیست.
سیر تاریخی من و امثال من با اینکه گاه در چند دفتر هم می تواند ثبت شود و احساساتمان اگر به دست نویسنده “در جستجوی زمان از دست رفته” بیفتد می تواند تبدیل به چند کتاب شود اما آنقدر هم ساده هست که به دست یک دانش آموز دوران ابتدایی در چند خط خلاصه شده و به آنچه اکنون می بینید تبدیل شود